Wążer? Łonga”? Kiedy przybywał na Wyspy Brytyjskie, dziennikarze nie wiedzieli nawet, jak poprawnie wymówić jego nazwisko. Ale wystarczyły dwa sezony, by zaczęto odmieniać je w mediach przez wszystkie przypadki. Arsene Wenger zbudował w Londynie jedną z najlepszych drużyn świata. Trzy mistrzostwa Anglii, a zwłaszcza sezon 2003/04, w którym jego Kanonierzy nie ponieśli w Premier League żadnej porażki, zapewniły mu stałe miejsce w historii futbolu. W swojej książce John Cross zabiera czytelnika prosto do szatni Arsenalu. Ustami Vieiry, Parloura, Henry’ego, Piresa, Campbella i wielu innych piłkarzy opowiada o metodach treningowych, sztuczkach motywacyjnych i pomysłach taktycznych francuskiego szkoleniowca. Arsene Wenger. Generał i jego Kanonierzy to nie tylko najeżona anegdotami opowieść o 20 latach Francuza spędzonych na Highbury i Emirates Stadium. To świetny przewodnik dla każdego, kto marzy o karierze menedżera. Wielkiej karierze. Arsene Wenger - ur. 22 października 1949 r., francuski trener, były piłkarz. Występował w kilku klubach we Francji, choć debiut w profesjonalnej piłce zaliczył dopiero pod koniec 1978 roku w barwach RC Strasbourg. Niedługo potem zakończył czynną karierę, wiążąc swoją przyszłość z pracą trenera piłkarskiego. Zanim w 1996 roku został menedżerem Arsenalu, prowadził AS Nancy, AS Monaco oraz japoński klub Nagoya Grampus. W ciągu 20 sezonów pod jego wodzą Kanonierzy trzykrotnie zdobywali mistrzostwo Anglii, sześć razy kończyli rywalizację w Premier League na drugim miejscu, sześć razy sięgnęli także po Puchar Anglii i Tarczę Wspólnoty. Największymi osiągnięciami Wengera na arenie międzynarodowej są do tej pory finał Ligi Mistrzów w sezonie 2005/2 *** Będziemy się o niego spierać, dopóki nie przejdzie na emeryturę. Czy w ostatnich latach pracy z Arsenalem mógł osiągnąć więcej? Na ile jego aż nazbyt widoczne neurozy udzielały się piłkarzom? Z drugiej strony nie spieralibyśmy się przecież o postać tuzinkową, a to, że zasłużył na pomnik przed stadionem Kanonierów i przed siedzibą Premier League, pozostaje bezsporne. Jeśli chcecie wiedzieć, dlaczego nasz świat bez Arsene’a Wengera byłby pusty i szary, przeczytajcie tę książkę.(azymut.pl)